obniżka

3 postów

Jesienne w głowie porządki

   Od wczesnych lat dziecinnych doświadczyłam wielu chwil spędzonych w samotności. Nie, żeby mi było źle, tak jakoś wyszło, a wyszło na tyle dobrze, ze najlepiej pracuje mi się samej. Dlatego pracownia na chwilę obecną to ewidentne AG, więc myślę, działam, tworzę ja. Skutkuje to tym, że rozwarstwiam się na różne role, przekomarzając się sama ze sobą na co mamy dziś ochotę, co i jak będziemy lepić, tworzyć, kleić..

   W rezultacie raz kiedyś wybieram się sama ze sobą na urlop, żeby odparować głowę od hałasu pracowni. Urlopy moje charakteryzują się wyjazdem przeważnie ostatnio nad morze, bo tutaj nie ma nic. No bo w listopadzie.

   Morze jesienią, czy wczesną wiosną to tylko i wyłącznie przecież morze. To masa wody, która i tak na przekór moim oczekiwaniom, bo nie wymagam od niej NIC, codziennie się fantastycznie i tak zmienia. Nie uświadczysz tu wtedy za dużo zachodów słońca, czy innych ciekawostek dla oka. Są chmury, czasami siąpi jakaś berbelucha z nieba i ostro zacina wiaterek. Nie ma też i ludzi, a to wartość dodana. Ale morze codziennie jest całkiem inne. Genialne miejsce..

I tak właśnie, ubrana niczym kosmonauta, gapiąc się w horyzont, czyszczę sobie głowę, chłonąc wiatr i zbawienne porcje jodu. Czasami udaje mi się zaczerpnąć namiastkę nirwany podczas nieplanowanej medytacji, wsłuchując się w moje ciało, stwierdzam z ulgą, ze jeszcze cały czas oddycham. Fajne to.

Zatrzymanie chwili jest zbawienne, gdy w duszy gra nieustannie pęd do tworzenia. Jest we mnie jakiś szalony twórca rzeczy niepowtarzalnych, któremu na szczęście zrobiłam miejsce na jego szaleństwo, w postaci mojej pracowni. No bo gdyby nie mógł on tworzyć, to mnie by bolało..

A, że twórca ten mój, nie znosi nicnierobienia, ani fabrycznej ceramiki, zabrałam mu kilka kubków z pracowni, żeby nie umarł z nudów na tym dziwnym cokolwiek, kilkudniowym wypadzie.

Dziś więc, rezygnując z medytacji, żeby nie było, poszliśmy z twórcą i jego nowymi kubkami na spacer po plaży. Kubeczki wyczuwając obiektyw aparatu, rozbiegły się po plaży uśmiechając się zalotnie. Bawiły się przednio a była ich spora gromadka, no bo cała moja torba. Spędziliśmy tam kawał czasu i dzięki temu wszyscy byli zadowoleni.

Po kolejnym więc wyjeździe z cyklu #kubekija, pozostał sympatyczny ślad, a ja czując, że odpoczęłam, mogę wracać spokojnie do domu i pracowni. Niniejszym powoli zakasuję rękawy, zapraszając Was już teraz na kolejny kiermasz w pracowni.

Termin 4 grudnia br, sobota.

Więcej? ..niebawem w kolejnym poście, oraz w aktualnościach na fb i instagramie.

A ja tymczasem wracam do siebie. Wracam bo lubię : )

 

Luty i jego bohater

Się zaczął, przyszedł nagle jak do siebie ten luty. Nie pytał, nie pukał. Ciach i jest. Jakoś wyjątkowo go nie lubię. Choinka rozebrana, pogoda taka złowroga, nic sie nie dzieje. Jakiś horror..

Ja natomiast, zamknięta w pracowni z napisem OTWARTE na drzwiach, oraz na potykaczu na chodniku, jakoś trwam. Pomimo biadolenia na porę roku, pracuję na pełnej petardzie, co mnie trzyma w pionie i osobiście dodaje słońca. Powstały między innymi nowe misy, nie za malutkie, oj nie, a także takie wynalazki jak dzbanki na wodę, podgrzewacze na woski zapachowe, pojemniki na sól, miseczki na sosiki oraz mój osobisty, genialny, dość świeży wynalazek: podgrzewacze pod kubki.

Ten ostatni zasługuje na szczególną uwagę. Wykorzystuje się go dokładnie jak podgrzewacz pod dzbanek z herbatą. Działa na świeczkę teelight. Tyle, że stawia sie na nim kubek z kawą czy czyms ciepłym co tam sobie lubicie. Świeczka wystarczy, aby napój był cały czas przyjemnie ciepły i to się fantastycznie sprawdza. Podgrzewacz tymczasem jest sam w sobie ciekawy i estetyczny, oczywiście ręcznie zdobiony i malowany, z dbałością o szczegóły. Komponowany jest z kubkiem, ale można go nabyć solo, ponieważ podgrzać można na nim również każdy inny kubek ze szkła lub ceramiki. Sam bez kubka, występuje po prostu jako świecznik. A, no i ważna wiadomosc dnia: świeczka nie brudzi kubka, czyli nie kopci. Fajnie nie?

Tak więc, to chyba bedzie Bohater Tego Miesiaca, pomimo, że cała ta reszta dzieł rąk własnych, wprost powala kolorami, wzorkami, kropeczkami, kwiateczkami i złotymi akcentami. Postanowiłam bowiem świadomie i przedwcześnie wejść z jasnym czołem w wiosnę.

A dalej? Dalej będą jeszcze giga-kubki, takie około 1 litra pojemności i coś koło tego. Powiecie: absurd. A ja na to: czemu nie?? Będą też doniczki i osłonki na doniczki, a także w planach mam formy do pieczenia chleba. Te z kolei mam w domu, używam, testuję i uważam, że to najlepsza forma w jakiej przyszło mi piec. Nigdy nie zardzewieje, nie zdrapie się powłoka, domywa się w zmywarce i jest kulturalnej objętości. Przede wszystkim bowiem jest wysoka, więc już na szczęście nie skrobię piekarnika jak mi babka czy chleb zbyt mocno poszaleje podczas pieczenia. Jest też wygodna, bo ma dwa fajne uchwyty po bokach. I jest po prostu ładna, mogę więc w niej bezpośrednio na stole serwować wszelkie wypieki. Duma.

To wszystko, w otoczeniu ceramicznych kwiatow oczywiście, które pięknie powracają już do łask, będzie gotowe na 26 marca 2021, na godzinę 12.00. To moment kiedy rozpocznie się kolejny już kiermasz w pracowni, tym razem wiosenny. Potrwa on 3 dni, od piątku do niedzieli. Bedzie taniej i bedzie.. malowanie pisanek! Ho ho! No ale o tym już w kolejnym wpisie?

Czuwaj ?